چقدر سخته
کسی رو که دوستش داری نتونی بهش بگی که دوستش داری.
چقد سخته
کسی رو که تو دوست داشته باشه نتونه بهت بگه
چقد سخته
تو چشای کسیکه تمام عشقت رو ازت دزدید
و بجاش یه زخم همیشگی رو بهت هدیه داد زل بزنی
و بجای اینکه لبریز از کینه نفرت بشی حس کنی هنوزم دوستش داری
چقد سخته
دلت بخواد باز سرتو به دیواری تکیه بدی
که یبار همه وجودت زیر آوار غرورش له شده
چقدر سخته
تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدیش هیچیزی جز سلام نتونی بگی
چقدر سخته
وقتی که پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه
اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوستش داری
چقدر سخته
گل آرزوهاتو تو باغ دیگری بببینی
وهزاربار خودتو بشکنی اونوقت آروم زیر لب یگی
گل من
باغچه نو مبارک
